من که گریه نمی کنم

تنها غبار تنهایی است

که چشمهایم را می سوزا ند....


نگاه کن

من می خندم
- اینها که اشک نیست ،

حق با توست

گونه هایم خیس و مرطوبند

آخر همین لحظه

قبل از اینکه بیا یی

در آغوش باران بوده ام

من که گریه نمی کنم

فقط باران

مرا سخت به بر گرفته

و چشمهایم را بوسیده است...

نگاه کن

که گریه نمی کنم ،

- هق هق بی صدایم را می گویی؟

چیزی نیست

نگران نباش

شاید چیزی در درونم

برای همیشه شکسته باشد ...

نگاهم کن

هر چند که به پهنای صورتم

اشک می ریزم

ولی لبهایم می خندند

ببین که شادم !
من که گریه نمی کنم...